br
fr

Chercher

Dictionnaire de psychanalyse

A  B  C  D  E  F  G  H  I  J  K  L  M  N  O  P  Q  R  S  T  U  V  W  X  Y  Z  


DÉCHARGE.

décharge émotionnelle par laquelle un sujet se libère de l’affect attaché au souvenir d’un événement traumatique, diskarg from en em zieuber drezi diouzh ar c’hantaezad stag ouzh eñvor un darvoud daraezek (sl. ABRÉACTION) ; si l’affect est déchargé après un temps de répression, on dit qu’il est abréagi, mar bez diskarget ar c’hantaezad goude un amzer a c’houdav, e lavarer ez eo dianerwezhiet (sl. ABRÉACTION) ; décharge adéquate des affects pathogènes, diskargadur azas eus ar c’hantaezadoù kleñvedus (sl. CATHARTIQUE) ; le facteur déclenchant serait dans la névrose d’angoisse l’absence de décharge de l’excitation sexuelle, en neuroz enkrez e ve an delanker un andiskarg eus ar broud revel (sl. NÉVROSE ACTUELLE) ; il existe un niveau énergétique favorable qui doit être rétabli par des décharges lorsqu’il tend à s’accroître mais aussi par une recharge […] lorsqu’il est trop abaissé, bez’ ez eus ul live gremm araezus a rank bezañ tizhet en-dro dre ziskargañ pa denn da c’horren ha dre adkargañ […] pa vez gouzizet re (sl. PRINCIPE DE CONSTANCE) ; substitution à la décharge motrice d’une action visant à une transformation appropriée de la réalité, ouzh an diskarg loc’hadel ez eus erlec’hiet un ober o tennañ da dreuzfurmiñ azas an draelezh (sl. PRINCIPE DE RÉALITÉ).