br
fr

Chercher

Dictionnaire de psychanalyse

A  B  C  D  E  F  G  H  I  J  K  L  M  N  O  P  Q  R  S  T  U  V  W  X  Y  Z  


LOGIQUE.

les contradictions entre l’idée délirante primaire et le fonctionnement logique de la pensée, an dislavaroù etre ar mennoz ambreek kentael hag arc’hwelerezh kantpoell an dezevout (sl. ALTÉRATION DU MOI) ; la relation d’identité entre deux images est, parmi les relations logiques, celle qui concorde le mieux avec le fonctionnement mental propre au rêve, ez eo ar c’heñver hevelepted etre div zerc’hadenn an hini a-douez an holl geñverioù kemezel o klotañ ar gwellañ gant an arc’hwelerezh bred en hunvre (sl. IDENTITÉ DE PERCEPTION — IDENTITÉ DE PENSÉE) ; “logique affective” et logique de la raison, kemezañ kantaezel ha kemezañ poellel (sl. IDENTITÉ DE PERCEPTION — IDENTITÉ DE PENSÉE) ; les lois du rêve constituent un premier mode de fonctionnement du logos, ez eo savelennoù an hunvre ur mod kentañ eus arc’hwelerezh ar c’hemezañ (sl. IDENTITÉ DE PERCEPTION — IDENTITÉ DE PENSÉE) ; procédé par lequel le sujet cherche à donner une explication cohérente du point de vue logique, araezad a glasker drezañ reiñ un displegadur kempoell (sl. RATIONALISATION) ; pour Aristote, les lieux possédaient une valeur logique et rhétorique, evit Aristoteles, e oa gant al lec’hioù lunegorel un talvoud e-keñver poellouriezh ha dareulouriezh (logik ha retorik) (sl. TOPIQUE).

Sl. ÉTIENNE (G.). Logoz, logik, Emsav, 1978, pp. 16-21.