Dictionnaire de psychanalyse
Paranoïa. ◊ Paranoia. ◊ paranoia. ◊ paranoia g.
Psikoz henek, da zezverkoù dezhañ un ambren reizhiadek, dreistpouez an desteriañ, an ezvezañs a zisleberadur eus ar meiz, a emdroadur etrezek an duzumidigezh. En erdal ar paranoia e renk Freud an ambren heskinadur, ar serc’hvreadezh, an ambren warizi hag ar veurvreadezh.
Ent vredelfennadel, e vez termenet ar paranoia evel difenn ouzh an heñvelreviadezh.
∆ Deveradoù paranoia g.ls. :-où zo : paranoiak aa. & g.ls. :-ed (un den paranoiak, ur paranoiak) ; paranoiakel aa. (ar psikoz paranoiakel).