Dictionnaire de psychanalyse
PATHOLOGIQUE.
le moi utilise alors le refoulement, mode de “défense pathologique”, ar me neuze a ra gant an arvoustrañ, mod “difenn kleñvedel” (sl. APRÈS-COUP) ; une organisation pathologique de la personnalité, ur frammadur kleñvedek eus ar bersonelezh (sl. NÉVROSE DE CARACTÈRE) ; méconnaissance de l’aspect pathologique du trait de caractère, an dianaout eus kleñvedegezh an tres neuzid (sl. NÉVROSE DE CARACTÈRE) ; Freud a montré la gradation existant entre le deuil normal et les deuils pathologiques, Freud a ziskouezas an derezioù a zo etre ar c’hañv reol hag ar c’hañvoù kleñvedel (sl. TRAVAIL DU DEUIL).
∆ Dav eo diforc’hañ :
I “Studi ar c’hleñvedoù”. Gl. pathologie. Al. Pathologie. Sz. clinical pathology. Br. kleñvedouriezh.
II a) “O tennañ d’ar c’hleñved, diouzh an erdal”. Gl. pathologique, morbide. Sz. morbid, pathological. Br. kleñvedel.
b) “O tennañ d’ar c’hleñved, diouzh an ental”. Gl. pathologique, morbide. Sz. morbid, diseased, ill. Br. kleñvedek.
c) “O tennañ da studi ar c’hleñvedoù”. Gl. pathologique. Al. pathologisch. Sz. pathological. Br. kleñvedouriezhel.