Il en existe deux variétés principales : l'une méridionale, le thym sauvage, surnommé “farigoule” ou encore “serpolet”, l'autre que l'on cultive, dite “thym d'hiver” ou “thym allemand” (Thymus vulgaris), plus haute, à feuilles plus larges, à saveur plus amèreBez' ez eus daou seurtad pennañ : an eil kreisteizat, an tin gouez anvet “tin lann”, “saourea” pe “munudig bihan”, hag egile gounezet anvet “tin liorzh”, “turkantin” pe c'hoazh “munudig bras, munudig liorzh” a zo brasoc'h, ledanoc'h e zelioù, c'hwervoc'h ar blaz anezhañ